Με την σημαντική υπ’ αρ. 5378/2017 Απόφαση του Ειρηνοδικείου Αθηνών, το Δικαστήριο κάνει δεκτή την Ανακοπή και ακυρωνει στο σύνολό της την ανακοπτόμενη διαταγή πληρωμής και την αναγκαστική εκτέλεση που στηρίζεται στην παρά πόδας αυτής επιταγή προς πληρωμή που εκδόθηκε επί τη βάσει δανείου για αγορά αυτοκινήτου, με ένα πολύ ενδιαφέρον νομικό σκεπτικό, κατ’ αποδοχή του σχετικού δικογράφου.
Συγκεκριμένα, η Απόφαση διαλαμβάνει ότι όταν σε σύμβαση δανείου για αγορά οχήματος με παρακράτηση κυριότητας η δανείστρια Τράπεζα ζητήσει την νομή του οχήματος, δηλαδή να πάρει το όχημα επί του οποίου έχει παρακράτηση κυριότητας, δεν μπορεί στην συνέχεια να αξιώσει και το τίμημα της πώλησης, δηλαδή το υπόλοιπο ποσό του δανείου, το οποίο δεν οφείλεται, ώστε επέρχεται απώλεια του δικαιώματός της για καταβολή του ποσού αυτού από τον οφειλέτη. Μεταξύ άλλων, η Απόφαση διαλαμβάνει ότι η Τράπεζα “δεν είχε δικαίωμα να ζητήσει την πλήρη και ολοσχερή εξόφληση του λοιπού τιμήματος, εφόσον προτίμησε να ασκήσει το δικαίωμα υπαναχώρησης από την σύμβαση”, εκλαμβάνοντας ως τέτοιο την άσκηση αίτησης ασφαλιστικών και στην συνέχεια τακτικής αγωγής για την νομή του οχήματος, κάνοντας δεκτή την ένσταση των ανακοπτόντων που στηρίζεται στο άρθρο 532 ΑΚ και κρίνοντας ότι “οι αξιώσεις του πωλητή σε περίπτωση υπερημερίας του αγοραστή συρρέουν διαζευκτικώς κατ’ επιλογή του πωλητή και συνεπώς διαζευκτικά μπορεί να ασκήσει ένα από τα δικαιώματα που αναφέρονται σε αυτό (εννοώντας το άρθρο 532 ΑΚ)”, δηλαδή είτε την υπαναχώρηση από την σύμβαση και την αξίωση περί απόδοσης της νομής του οχήματος, είτε την αξίωση για καταβολή του τιμήματος, δηλαδή του υπολοίπου του δανείου.
Το σύνολο του ενδιαφέροντος σκεπτικού της παραπάνω Απόφασης παρατίθεται στον παρακάτω σύνδεσμο, όπου βρίσκεται ανωνυμοποιημένη ολόκληρη η υπ’ αρ. 5378/2017 Απόφαση του Ειρηνοδικείου Αθηνών.
